Σε βάθος ανάλυση: τρέχουσα κατάσταση και προοπτικές της βιομηχανίας πολυουρεθάνης στο εσωτερικό και στο εξωτερικό

Η βιομηχανία πολυουρεθάνης της χώρας μου ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και έχει πλέον γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός και καταναλωτής πολυουρεθάνης. Προς το παρόν, η παραγωγή πολυουρεθάνης της χώρας μου είναι συγκεντρωμένη σε περιφερειακό επίπεδο και έχει σχηματίσει τέσσερις περιοχές: το δέλτα του ποταμού Yangtze με επικεντρωμένο στη Σαγκάη, το Δέλτα του ποταμού Pearl που επικεντρώνεται στο Guangdong, στο Bohai Rim και στη βορειοανατολική περιοχή που επικεντρώνεται στο Huludao και η βορειοδυτική περιοχή που επικεντρώνεται Lanzhou. Στο μέλλον, η νοτιοδυτική περιοχή που επικεντρώνεται στο Chongqing και στην περιοχή Hercynian που επικεντρώνεται στο Quanzhou θα προστεθεί στο μέλλον.

Καθώς αναπτύσσεται η βιομηχανία, προέκυψαν πολλά προβλήματα, όπως η υπερπληθυσμό, τα λίγα προϊόντα υψηλής ποιότητας και η σοβαρή ομοιογένεια προϊόντων. Αυτά τα προβλήματα έχουν επηρεάσει σοβαρά τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας πολυουρεθάνης της χώρας μου και πρέπει να επιλυθούν επειγόντως.

Η πολυουρεθάνη (PU) είναι ένα οργανικό πολυμερές προϊόν που παράγεται από τη χημική αντίδραση του ισοκυανικού και του ενεργού υδρογόνου. Οι ιδιότητές του μπορούν να ρυθμιστούν σε ένα ευρύ φάσμα, όπως από το σφουγγάρι έως το ελαστομερές, από το χρώμα έως το σφραγιστικό, από το πλέγμα του παπουτσιού έως το spandex και πολλά άλλα.

1. Η κατάσταση της διεθνούς βιομηχανίας πολυουρεθάνης
1.1 Ανάπτυξη ιστορικού της διεθνούς βιομηχανίας πολυουρεθάνης
Το 1937, ο γερμανικός Otto Bayer ανακάλυψε για πρώτη φορά ότι η πολυουρεθάνη θα μπορούσε να παραχθεί από τον πολυμερισμό πολυεισοκυανικών και πολυολικών ενώσεων. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία, η Ιαπωνία και άλλες χώρες εισήγαγαν γερμανική τεχνολογία για την παραγωγή και ανάπτυξη πολυουρεθάνης.

Το 1945, η αμερικανική εταιρεία DuPont και η Monsanto Company δημιούργησαν ένα εργαστήριο δοκιμών διισοκυανικού 2,4-τολουολίου για την παραγωγή άκαμπτου αφρού πολυουρεθάνης.

Το 1946, οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξήγαγαν έρευνα για άκαμπτο αφρό πολυουρεθάνης και τα προϊόντα χρησιμοποιήθηκαν σε πάνελ σάντουιτς αεροσκαφών.

Το 1952, η Bayer διεξήγαγε μια πιλοτική δοκιμή ευέλικτου αφρού πολυουρεθάνης με βάση πολυεστέρα. Από το 1952 έως το 1954, ανέπτυξε μια συνεχή μέθοδο για να παράγει εύκαμπτο αφρό πολυουρεθάνης με βάση πολυεστέρα και ανέπτυξε αντίστοιχο εξοπλισμό παραγωγής.
Το 1955, η Ιαπωνία εισήγαγε τη γερμανική και αμερικανική τεχνολογία και ξεκίνησε την παραγωγή ρητίνης πολυουρεθάνης.

Το 1957, η βρετανική εταιρεία ICI ανέπτυξε άκαμπτο αφρό πολυουρεθάνης τύπου πολυεστέρα χρησιμοποιώντας διισοκυανικό διισοκυανικό διφαινυλοθάνιο ως πρώτη ύλη.

Το 1961, η Bayer Company χρησιμοποίησε πολυισοκυανικό PAPI με χαμηλή πίεση ατμών για την παρασκευή άκαμπτου αφρού πολυουρεθάνης, η οποία βελτίωσε την απόδοση των άκαμπτων προϊόντων και μείωσε την τοξικότητα κατά τη διάρκεια της κατασκευής και την εφάρμοσε στη διαδικασία ψεκασμού επιτόπου, επεκτείνοντας την εφαρμογή του πεδίου άκαμπτου αφρού, .

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, το θερμοπλαστικό ελαστομερές PU (TPU) ερευνήθηκε με επιτυχία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, βγήκε τα PU Engineering Plastics και η βιομηχανία PU έδειξε μια νέα εμφάνιση.

Στη δεκαετία του 1990, τα ελαστικά υλικά ψεκασμού πολυουρεθάνης αναπτύχθηκαν γρήγορα και έγιναν επικάλυψη για έργα ζωγραφικής μεγάλης περιοχής.
1.2 Διεθνής παραγωγή πολυουρεθάνης
Η διεθνής παραγωγή πολυουρεθάνης αυξάνεται σταθερά. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, η συνολική παγκόσμια παραγωγή πολυουρεθάνης το 2014 ήταν περίπου 21,5 εκατομμύρια τόνοι και οι αναλογίες διαφόρων προϊόντων παρουσιάζονται στο Σχήμα 1. Τα υλικά αντιστοιχούσαν στο 16,28%, οι επικαλύψεις πολυουρεθάνης αντιπροσώπευαν το 15,12%, τα ελαστομερή πολυουρεθάνης αντιπροσώπευαν το 9,30%, το spandex αντιπροσώπευε το 2,33%και τα στεγανωτικά και τα συγκολλητικά πολυουρεθάνης αντιπροσώπευαν το 3,49%.
Η ανάπτυξη λεπτών χημικών προϊόντων όπως τα προϊόντα πολυουρεθάνης θεωρείται από διάφορες χώρες, ιδίως ανεπτυγμένες χώρες, ως μία από τις βασικές στρατηγικές για την αναβάθμιση και την προσαρμογή της παραδοσιακής δομής της χημικής βιομηχανίας και η διαφοροποίηση και η βελτίωση θεωρούνται ως η κατεύθυνση ανάπτυξης της χημικής βιομηχανία. Μέχρι το 2018, η παγκόσμια παραγωγή πολυουρεθάνης είναι περίπου 23,07 εκατομμύρια τόνοι. Επί του παρόντος, η ανάπτυξη της πολυουρεθάνης είναι σταθερή και η παγκόσμια παραγωγή πολυουρεθάνης θα υπερβαίνει τα 25,7 εκατομμύρια τόνους το 2022.

Σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας BCC, το παγκόσμιο ποσοστό διαφόρων τύπων προϊόντων πολυουρεθάνης το 2021 παρουσιάζεται στο Σχήμα 2. Ο αφρός πολυουρεθάνης εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο ποσοστό, περίπου 61% (εύκαμπτος αφρός 37% / άκαμπτο αφρό 24%) και πολυουρεθάνη Τα ελαστομερή αντιπροσωπεύουν το 15%, οι παράγοντες επικάλυψης αντιπροσώπευαν το 10%, τα στεγανοποιητικά πολυουρεθάνης και τα συγκολλητικά αντιπροσώπευαν το 8%, ο συνθετικός δερμάτινος πολτός πολυουρεθάνης, το spandex κλπ.

Συγκρίνοντας την κατάσταση παραγωγής το 2021 με εκείνη το 2014, το ποσοστό του αφρού πολυουρεθάνης, των ελαστομερών, των συγκολλητικών και της παραγωγής σφραγιστικών αυξήθηκε κατά περισσότερο από 5%, ενώ το ποσοστό των επικαλύψεων μειώθηκε.
1.3 Διεθνής όγκος πωλήσεων πολυουρεθάνης

Το 2014, τα πλαστικά αφρού αντιπροσώπευαν το 63%της συνολικής παγκόσμιας κατανάλωσης πολυουρεθάνης, επικεντρωμένη στη Δυτική Ευρώπη (18%), στις Ηνωμένες Πολιτείες (15%) και στην Κίνα (30%). Τα ελαστομερή αντιπροσώπευαν περίπου 800.000 τόνους, συγκεντρωμένα στην Κίνα, τη Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κατανάλωση ρητίνης παπουτσιών υπερβαίνει τα 3 εκατομμύρια τόνους, συγκεντρωμένη στην Κίνα. Η κατανάλωση επικαλύψεων (συμπεριλαμβανομένων των διαλυτών) είναι περίπου 3,5 εκατομμύρια τόνοι, συγκεντρωμένη στην Κίνα (41%), τη Δυτική Ευρώπη (23%) και τις Ηνωμένες Πολιτείες (17%). Μπορεί να φανεί ότι οι παγκόσμιες περιοχές κατανάλωσης πολυουρεθάνης συγκεντρώνονται στην Κίνα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη. Από το 2019 έως το 2022, η παγκόσμια κλίμακα κατανάλωσης πολυουρεθάνης θα διατηρεί γενικά μια ανοδική τάση κάθε χρόνο, με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 6,7%.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Agilentel Research, το παγκόσμιο μέγεθος της αγοράς πολυουρεθάνης παρουσιάζεται στο σχήμα 3. αυξήθηκε σταθερά από το 2016 έως το 2019, μειώθηκε ελαφρώς το 2020 και έδειξε στη συνέχεια μια ανοδική τάση. Από το 2016 έως το 2021, ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης της ένωσης ήταν 7,1%, φθάνοντας τα 665 εκατομμύρια γιουάν το 2022.